Przystanek nauka - portal Uniwesytetu Śląskiego w Katowicach

Wspominałam w poprzednim wpisie o wstydzie przed mówieniem w języku obcym (w szczególności dla introwertyków może tutaj pojawić się problem). Myślę, że na samym początku ważnym elementem do podjęcia walki ze strachem i zniechęceniem do nauki języka w ogóle jest uświadomienie sobie kilku faktów, z których pierwszy – bardzo oczywistego, acz istotny – to:

KAŻDY robi błędy językowe. Również native speakerzy. Zarówno Anglik, jak i Francuz może błędnie użyć czasownika np. czasownika "pożyczać" i powiedzieć "borrow" czy "emprunter" (pożyczać od kogoś) zamiast "lend" czy "prêter" (pożyczać komuś) albo jeszcze użyczyć "teach" czy "enseigner" (uczyć kogoś) zamiast "learn" czy "apprendre, étudier" (uczyć się). Takich i podobnych błędów może pojawić się sporo i też chętnie o tym wspomnę w kolejnych wpisach.

Kolejny ważny aspekt przełamywania lodów w mówieniu to fakt, że:

Na początek i rozgrzewkę parę refleksji na temat osobowości. Jesteś introwertykiem czy ekstrawertykiem? I dlaczego to ma znaczenie? Ano dlatego, że wpływa na Twój sposób uczenia i komunikowania w obcym języku i - rzecz jasna - na Twój stosunek do niego. Ekstrawertycy to osoby dynamiczne, żywe, ciągle za czymś goniące, dlatego nie dla nich długie "słuchanki", mozolne ćwiczenia do przeczytanego tekstu czy zbyt długie do napisania teksty. Oni wolą metody komunikacyjne, bo łatwiej i bardziej naturalnie przychodzi im przyswajanie języka przez mówienie (choć i tu pojawia się u niektórych bariera wstydu przez ustną wypowiedzią w języku obcym, ale o tym będzie w innym wpisie). Ekstrawertycy mają więc jakby naturalne skłonności do bycia "chatterbox", "moulin à paroles" czy "cotorra".  Introwertycy natomiast lepiej odnajdują się w ćwiczeniach gramatycznych i w pisaniu, stronią od "small talks", wolą pracować wolniej. To oni mogą być pochopnie uznani za "wallflowers", tych, którzy podpierają ściany, bo lubią "faire tapisserie" i "se quedan sin bailar en un baile". A Ty? Jakim typem osobowości jesteś?