Przystanek nauka - portal Uniwesytetu Śląskiego w Katowicach

W poprzednim wpisie wspominałam nieco o strachu przed mówieniem w języku obcym i próbach przełamywania tego lęku. Jak jeszcze można zniwelować blokujące nas obawy?  Myślę, że poprzez zrozumienie i udowodnienie sobie swej sprawczości. Jeśli uczysz się już kolejnego języka, na pewno sam zauważasz, że nauka idzie Ci szybciej i łatwiej. Dlaczego? Ponieważ działasz przez doświadczenie: wiesz już doskonale, jaka metoda pracy z językiem najbardziej Ci odpowiada, a co zupełnie się u Ciebie nie sprawdza. Poza tym działasz też na mocy przekonania (uświadomionego bądź nie), że skoro już znasz inny język/inne języki obce, jesteś w stanie nauczyć się następnego. Takie nastawienie na pewno pomaga. Podobnie jak zauważenie, że umie się więcej niż może się wydawać. Warto zatem skonfrontować swoje negatywne przekonania z rzeczywistością.

Na początek i rozgrzewkę parę refleksji na temat osobowości. Jesteś introwertykiem czy ekstrawertykiem? I dlaczego to ma znaczenie? Ano dlatego, że wpływa na Twój sposób uczenia i komunikowania w obcym języku i - rzecz jasna - na Twój stosunek do niego. Ekstrawertycy to osoby dynamiczne, żywe, ciągle za czymś goniące, dlatego nie dla nich długie "słuchanki", mozolne ćwiczenia do przeczytanego tekstu czy zbyt długie do napisania teksty. Oni wolą metody komunikacyjne, bo łatwiej i bardziej naturalnie przychodzi im przyswajanie języka przez mówienie (choć i tu pojawia się u niektórych bariera wstydu przez ustną wypowiedzią w języku obcym, ale o tym będzie w innym wpisie). Ekstrawertycy mają więc jakby naturalne skłonności do bycia "chatterbox", "moulin à paroles" czy "cotorra".  Introwertycy natomiast lepiej odnajdują się w ćwiczeniach gramatycznych i w pisaniu, stronią od "small talks", wolą pracować wolniej. To oni mogą być pochopnie uznani za "wallflowers", tych, którzy podpierają ściany, bo lubią "faire tapisserie" i "se quedan sin bailar en un baile". A Ty? Jakim typem osobowości jesteś?