Przystanek nauka - portal Uniwesytetu Śląskiego w Katowicach

     "Jak zwykle na ostatnią chwilę. Właściwie droga od domu do autobusu nie jest długa, jeśli mam czas, ale zbyt długa, gdy się śpieszę. trzeba szybko iść. Najprędzej jak to możliwe. Od wyjścia z klatki do rogu szkoły (...). Półbiegiem od narożnika boiska i chodnikem pomiędzy blokami osiedla (...), wyraźnie zaczynam zwalniać, a należałoby przyśpieszać (...). Co parę kroków torba zsuwa mi się z ramienia. Też jest za duża, zbyt wypchana, za ciężka. (...) Wytrzymuję to, denerwujące zsuwanie aż do momentu, gdy już-już prawie spada. Poprawiam. Zwalniam. Więc znów próbuję biec. Ból mięśni. Byle do sklepu na końcu osiedla. Chwilami udaje mi się przyspieszyć mimo niemrawości nóg. Teraz już wyraźnie zaczynam ze sobą walczyć. Dławi w gardle. Trzeba zwolnić. (...) Do przystanku jeszcze sto metrów. Teraz wyraźnie słychać jadący autobus, albo nawet dwa. Biegnę. Może któryś dla mnie. Z tego miejsca nie widać, bo jezdnię załaniają krzaki i drzewa (...). Biegnę (...), bo dopiero przez ostatnie kilka metrów będę widziała co jedzie. Zwalniam. Nic nie widzę. Przyspieszam. Mój autobus! Biegnę. Rozrywa płuca. Dopadam. Dopadam. Dopadam. Ostatnia. Wreszcie otwarte drzwi.

Witam po wakacjach! Za oknem, niestety, aura zdecydowanie bardziej jesienna, niż można syę było tego spodziewać po pięknym końcu tygodnia... Dlatego - na pocieszenie (ale i dla refleksji) - wiersz Wisławy Szymborskiej, kóra dokładnie 20 lat temu, 3 października 1996 roku zostałą wyróżniona Literacką Nagrodą Nobla:

Niektórzy lubią poezję

Niektórzy-
czyli nie wszyscy.
Nawet nie większość wszystkich ale mniejszość.
Nie licząc szkół, gdzie się musi,
i samych poetów,
będzie tych osób chyba dwie na tysiąc.

Lubią-
ale lubi się także rosół z makaronem,
lubi się komplementy i kolor niebieski,
lubi się stary szalik,
lubi się stawiać na swoim,
lubi sie głaskać psa.

Poezje-
tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
jak zbawiennej poręczy.

Dziś święto twórczości Szekspira. Może warto - z tej okazji - odwiedzić Romea i Julię, wyśnić Sen nocy letniej, podumać wspólnie z Hamletem, przeżyć Burzę - albo przeciwnie - zanurzyć się w spokojnych falach Sonetów...

Za kilka dni, 8 kwietnia, będziemy obchodzić (ustanowiony przez WHO) Światowy Dzień Zdrowia. Już teraz - proponuję zerknąć na poniższe cytaty. Na zdrowie! I na uśmiech ;)

Adam Mickiewicz, "Pan Tadeusz"

Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie,

Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,

Kto cię stracił. (...)

Panno Święta, co jasnej bronisz Częstochowy

I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy

Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!

Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem (...)

Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną

Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,

Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych.

Aleksander Fredro, "Zemsta"

PAPKIN

Tu coś boli... Oj! Aj!... Piecze...

Ach to wino! takie męty! (...)

Ach, Dyndasiu, cny człowiecze!

Ach, powiedzcie, czy być może?

DYNDALSKI

Co - czy może?

PAPKIN

Że ta żmija,

Ten w Rejenta czart wcielony

Dziś trucizną mnie zabija?

DYNDALSKI

Ej, gdzie znowu!

"Wartościowanie w sieci kultury" - J. Jarzębski (fragm.)