Przystanek nauka - portal Uniwesytetu Śląskiego w Katowicach

– Ustaliliśmy, że ta sama populacja ludzi żyje w tej części świata właściwie od zawsze, co oznacza, że mamy do czynienia z ciągłością genetyczną występują na dystansie 10 tysięcy lat – mówi prof. Ripan Malhi, antropolog z University of Illinois, jeden z dwóch liderów międzynarodowego zespołu badawczego.

Nowe studium pojawia się krótko po wcześniejszych badaniach szczątków pradawnych mieszkańców Ameryki, które koncentrowały się na mitochondrialnym DNA – występującym poza jądrem komórkowym i przekazywanym potomstwu wyłącznie przez matkę. DNA pochodzące z mitochondrium oraz chromosomu Y dostarczają wyjątkowych, ale czasem również wzajemnie sprzecznych informacji, dlatego teraz badacze skierowali swoją uwagę na genom z jądra komórkowego, który oferuje szerszy wgląd w przeszłe wydarzenia.

– Mitochondrialne DNA odtwarza po prostu linię „matczyną” – geny jakie nasza matka otrzymała od swojej matki, a ta z kolei od swoje i tak dalej – dlatego brakuje informacji o pozostałych przodkach. By uzyskać bardziej kompleksowe dane na temat wspomnianego regionu, chcieliśmy przeanalizować genom z jądra komórkowego – wyjaśnia drugi z liderów, dr John Lindo z University of Chicago. 

Zespół przyjrzał się pod kątem genetycznym szczątkom człowieka nazywanego Shuká Káa (co w języku plemienia Indian Tlingit znaczy ‘człowiek przed nami’). Wiek jego szkieletu, znalezionego w jaskini południowo-wschodniej Alaski, datuje się na 10,3 tysiąca lat. Ponadto przeanalizowano pozostałości po innych trzech osobnikach z wybrzeży Kolumbii Brytyjskiej – ich wiek to 6075–1750 lat. Porównanie tzw. markerów genetycznych wykazało, że wszyscy są powiązani z żyjącymi dzisiaj plemionami Tsimshian, Tlingit, Nisga’a oraz Haida. 

DNA Shuká Káa potwierdza pokrewieństwo z młodszymi badanymi szkieletami, ale zaprzecza bliskim powiązaniom z człowiekiem z Kennewick (datowanym na 7600– 7300 lat p.n.e., zachowanym w niemal idealnym stanie szkieletem odkrytym w 1996 roku nad brzegiem rzeki Kolumbia w stanie Waszyngton) czy też z chłopcem Anzick (znalezionym w 1968 roku w stanie Montana dziecięcym szkieletem z XII tysiąclecia przed Chrystusem). Typ mitochondrialnego DNA należący do Shuká Káa znaleziono również u innych prehistorycznych szkieletów sprzed około 6 tysięcy lat. 

– Z danych wynika, że 10,3 tysiąca lat temu istniało w obu Amerykach wiele różnych linii genetycznych – mówi prof. Malhi. 

Przedstawiciele niektórych z tych linii, którzy żyją do teraz w tym samym regionie, zostali zaproszeni do udziału w badaniach.

– Traktujemy to jako jeden ze sposobów poznawania dziedzictwa swoich przodków – uważa Rosita Worl, antropolożka i dyrektor Sealaska Heritage Institute w mieście-okręgu Juneau na Alasce. Worl, Indianka z plemienia Tlingit, jest przedstawicielką ugrupowania Ch'áak' (czyli Orła) w obrębie klanu Shangukeidí­ (czyli legendarnego Ptaka Gromu, ang. Thunderbird) zamieszkującego Kawdliyaayi Hít w Klukwan w stanie Alaska.

– Wsparliśmy badania DNA szczątków Shuká Káa, ponieważ wierzyliśmy, że w ten sposób nauka potwierdzi to, co my przekazujemy sobie w tradycji ustnej od pokoleń: że od niepamiętnych czasów żyliśmy na południu Alaski. Teraz uprawomocnił to genetyczne analizy – mówi Worl.

Wyniki omawianych badań zostały opublikowane w „Proceedings of the National Academy of Sciences”.

Opracowano na podstawie artykułów „Study reveals 10,000 years of genetic continuity in northwest North America” (portal Phys.org) oraz „Ancient Skeleton Reveals 10,000-Year Link To Modern Tribes In Pacific Northwest” (portal ILF Science)