Patent dla wynalazku pn. „3,5-dipodstawione oraz 3,4,5-tripodstawione izoksazole oraz sposób ich otrzymywania”
Pracownicy Uniwersytetu Śląskiego: prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Krompiec, dr Michał Filapek, prof. zw. dr hab. Marian Paluch, dr hab. Sebastian Pawlus, doktoranci mgr Kinga Janicka i mgr Sławomir Kula oraz absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UŚ mgr Dariusz Błach są twórcami wynalazku pn. „3,5-dipodstawione oraz 3,4,5-tripodstawione izoksazole oraz sposób ich otrzymywania”, który 24 stycznia 2017 roku decyzją UPRP roku został objęty ochroną patentową.
Pracownicy Uniwersytetu Śląskiego: prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Krompiec, dr Michał Filapek, prof. zw. dr hab. Marian Paluch, dr hab. Sebastian Pawlus, doktoranci mgr Kinga Janicka i mgr Sławomir Kula oraz absolwent Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UŚ mgr Dariusz Błach są twórcami wynalazku pn. „3,5-dipodstawione oraz 3,4,5-tripodstawione izoksazole oraz sposób ich otrzymywania”, który 24 stycznia 2017 roku decyzją UPRP roku został objęty ochroną patentową.
Opisane przez naukowców 3,5-dipodstawione oraz 3,4,5-tripodstawione izoksazole wykazują właściwości chemiczne, dzięki którym związki te znajdą zastosowanie m.in. jako środki przeciwgrzybiczne i przeciwbakteryjne. Ponadto będą służyć do otrzymywania nanomateriałów (np. polimerów przewodzących) stosowanych w elektronice organicznej, m.in. w technologii OLED, wykorzystanych do tworzenia plastycznych wyświetlaczy czy organicznych czujników.
Ochroną patentową objęta została również metoda otrzymywania dwóch pochodnych izoksazolowych, zaproponowana przez zespół prof. zw. dr. hab. inż. Stanisława Krompca. Reakcje chemiczne, w wyniku których otrzymuje się ww. związki, zgodnie z zaproponowaną metodą zachodzą w warunkach wysokiego ciśnienia, dzięki czemu:
•czasy potrzebne na zajście reakcji są krótsze nawet dwudziestokrotnie w stosunku do tych, które przebiegają przy zastosowaniu dotychczas znanych technik,
•kilkakrotnie zwiększa się wydajność otrzymanych związków organicznych,
•ograniczony lub wyeliminowany zostaje proces niepożądanej dimeryzacji tlenków, który uniemożliwia powstawanie izoksazoli.
Ponadto zastosowanie wysokiego ciśnienia w zaproponowanej metodzie pozwoliło wykorzystać mało reaktywne reagenty – dipole i dipolarofile. Dzięki temu naukowcy otrzymali nowe, wielopodstawione izoksazole, co byłoby trudne lub nieosiągalne przy użyciu innych metod.
Warunek zastosowania wysokiego ciśnienia okazał się kluczowy dla poprawy konwersji, wydajności i selektywności reakcji, w wyniku których naukowcy otrzymali pochodne izoksazoli o pożądanych właściwościach.
