Most lądowy połączył Amerykę i Azję później niż przypuszczano

Most lądowy przez Cieśninę Beringa, łączący Azję z Ameryką, uformował się znacznie później, niż dotąd wnioskowano z danych klimatycznych. Oznacza to, że populacje, które zasiedliły obie Ameryki w epoce lodowcowej, miały znacznie mniej czasu na przejście z Kamczatki na Alaskę.

28.01.2023Aktualizacja: 30.01.2023Opublikował: RK

Wędrówka z półwyspu Kamczatka na Alaskę, po wyschniętym dnie morskim zwanym Mostem Lądowym Beringa, była jedną z wielkich wypraw kolonizacyjnych człowieka prehistorycznego. Grupa lub grupy, które w okresie ostatniego zlodowacenia przeszły przez terytorium zalane dziś przez wody Morza Beringa, stały się przodkami wszystkich mieszkańców obu Ameryk, zwanych dziś rodzimymi.

Wedle obecnego stanu badań marsz w stronę Ameryki rozpoczął się około 25 tysięcy lat temu (najstarsze znaleziska w kanadyjskich jaskiń Bluefish pochodzą sprzed 24 tysięcy lat), kiedy w związku z maksimum ostatniego zlodowacenia (Last Glacial Maximum, LGM) poziom mórz i oceanów był niższy niż dzisiaj nawet o 120 metrów. Przestrzeń znana dziś jako Cieśnina Beringa była otwartym terenem i mostem łączącym Azję z Ameryką Północną. Dysponujemy śladami co najmniej kilku wędrówek ludów pochodzących ze wschodniej Syberii, przekraczających granicę kontynentów – część z nich także z powrotem do Azji. Obie Ameryki – od Kanady do Ziemi Ognistej, zostały zaludnione w ciągu kolejnych 10 tysięcy lat.

Dotąd uważano, że most lądowy, który umożliwił międzykontynentalne wędrówki ludzi, powstał znacznie wcześniej, bo nawet około 70 tysięcy lat temu. Takie założenia wyprowadzano z danych klimatycznych – spadająca temperatura zwiększała stopniowo arktyczne lodowce, co sprawiało znów, że spadał globalny poziom wód. Najnowsze badania osadów pochodzących z łączących się w Cieśninie Beringa oceanów pokazały jednak, że aż do około 35 700 lat temu następowała wymiana wód między Oceanem Arktycznym z północy i Oceanem Spokojnym z południa. Cieśnina nie mogła być więc zamknięta do tego czasu.

Cieśnina Beringa jest jedynym połączeniem Oceanu Arktycznego i Oceanu Spokojnego. Naukowcy badający Ocean Arktyczny sprawdzali wiek osadów, które dostały się do niego ze znacznie cieplejszego i bogatszego w wartości odżywcze Pacyfiku. Na tej podstawie ustalili, że między 46 a 35,7 tysięcy lat temu następowała jeszcze wymiana wód między oboma akwenami.

Odkrycie daje także do myślenia tym, którzy polegali na ustalonych dotąd relacjach między klimatem a zwiększaniem się pokrywy lodowcowej w czasie epoki lodowcowej. Obniżenie się poziomu wody w okolicach Cieśniny Beringa nastąpiło znacznie później i w znacznie szybszym tempie niż wcześniej zakładano. A jeśli działo się to tam, to tak samo musiało się dziać na całym świecie.

Badania współfinansowane przez amerykańską National Science Fundation opisane zostały w artykule The Bering Strait was flooded 10,000 years before the Last Glacial Maximum opublikowanym w czasopiśmie Proceeding of the National Academy of Science (PNAS).

Badania: Jesse R. Farmer, Tamara Pico, Ona M. Underwood et al. The Bering Strait was flooded 10,000 years before the Last Glacial Maximum. PNAS 120 (1). December 27, 2022. https://doi.org/10.1073/pnas.2206742119

Opracowano na podstawie tekstu źródłowego i artykułu Bering Land Bridge formed surprisingly late during last ice age opublikowanego na portalu amerykańskiej National Science Fundation.

Grafika pochodzi ze strony internetowej amerykańskiej National Park Service (https://www.nps.gov/bela/learn/historyculture/the-bering-land-bridge-theory.htm).