Konferencja pt. „Biopolityka męskości”

Od 19 do 21 września 2018 roku w Centrum Informacji Naukowej i Bibliotece Akademickiej w Katowicach odbywać się będzie, zorganizowana przez Instytut Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego Wydziału Filologicznego UŚ, ogólnopolska konferencja naukową pt. „Biopolityka męskości”.

02.09.2018Opublikował: RK

Narodziny biopolityki, które zdaniem Michela Foucault należy datować na przełomie XVIII i XIX wieku, stawiają kwestię męskości, jeśli nie w centrum zainteresowania myśli filozoficznej XX i XXI wieku, to na jego produktywnych obrzeżach. Troska, którą interwencje biopolityczne roztoczyły wokół życia człowieka, koncentrowała się w dużej mierze na zadaniach, które przypisywały mężczyznom konieczność kształtowania i obrony męskiej tożsamości, zdolnej przeciwstawić się rozmaitym zagrożeniom (wewnętrznym i zewnętrznym). Obowiązek dbania o zdrowie, konieczność doskonalenia ciała oraz dbanie o rozwój umysłowy i osobisty poprzez cały system urządzeń biopolitycznych, takich jak: higienizacja, aktywność fizyczna (gimnastyka, sport, przygotowanie wojskowe), edukacja, zachęta do działalności społecznej i politycznej, zaangażowanie w szeroko pojmowaną obronność (immunizację), miały przyczynić się do udoskonalenia ducha męskości, przy jednoczesnym zaangażowaniu go w interes polityki państwowej, ekonomii kapitalistycznej oraz ideologii narodowej, rasowej czy klasowej. W tym kontekście kłopotliwy wydaje się również udział pierwiastka męskiego w procesie przekształcania dyrektyw biopolitycznych w śmiercionośny aparat tanatopolityki (zagłada, Holocaust, terroryzm). Innymi słowy, organizatorzy chcieliby spojrzeć na kwestię męskości, przemieszczając optykę z dyskursów genderowych, ukształtowanych w dziedzinie gender studies czy masculinity studies, w obszar zagadnień biopolitycznych. Celem nadrzędnym konferencji będzie zastanowienie się nad tym, w jaki sposób biopolityczne dyrektywy wpływały na sposób „produkowania” męskości na przestrzeni ostatnich stuleci.

Wśród poruszanych zagadnień znajdują się m.in.:

kwestia męskości w dyskursach biopolitycznych (M. Foucault, D. Haraway, G. Agamben, M. Hardt/A. Negri, R. Esposito, E. Cohen i in.),
kategoria biowładzy w obszarze studiów genderowych i studiów nad męskościami,
kwestia „wychowywania” do męskości (ideologiczne aparaty państwa, rodzina, kościoły),
udział mężczyzn i ich role w kształtowaniu biowładzy,
społeczne normy praktykowania męskości (sporty, myślistwo, grupy paramilitarne, wspólnoty religijne),
konstruowanie i (re)konstruowanie męskich ciał (dyskursy medyczne, problem inwalidztwa wojennego, sport, kulturystyka, protetyka, etc.),
rodzina i normy rodzinne jako agenci biopolityczności,
męska seksualność w perspektywie dyrektyw biopolitycznych,
biopolityka męskości a ekonomia,
biopolityka męskości i możliwości/strategie jej kontestowania,
współczesne wymiary biopolityki męskości (zmiany technologiczne, transnarodowość i globalizacja),
męska „odporność” w kontekście dyskursów immunizacyjnych,
biopolityka męskości w badaniach literaturoznawczych.