Jesteś tutaj

23 kwietnia 1858 roku urodził się Max Planck, niemiecki fizyk, autor prac z zakresu termodynamiki, promieniowania cieplnego, energii, dyspersji, optyki, teorii względności, a przede wszystkim teorii kwantów, laureat Nagrody Nobla 

Max Planck studiował fizykę na Uniwersytecie Monachijskim, a następnie w Berlinie pod kierunkiem Hermana von Helmholtza i Gustava Kirchhoffa, a także u matematyka Karla Weierstrassa. W 1879 roku uzyskał stopień doktora, a następnie pracował jako nauczyciel matematyki i fizyki w gimnazjum w Monachium. W wieku 22 lat Planck zrobił habilitację i związał się z Uniwersytetem Monachijskim. W 1885 roku otrzymał posadę profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie w Kilonii. Na początku lat 80. XIX wieku zaczął pracować na Uniwersytecie w Berlinie, gdzie uzyskał stopień profesora zwyczajnego. W 1884 roku wybrano go na członka Pruskiej Akademii Nauk oraz Niemieckiego Towarzystwa Fizycznego.

W roku 1900, pracując nad teorią promieniowania emitowanego przez ciało doskonale czarne, zmodyfikował prawo Wiena, wprowadzając do wzoru nową stałą fizyczną, nazwaną następnie jego nazwiskiem (stała Plancka). Koncepcja, zgodnie z którą energia może być emitowana tylko w określonych porcjach, zwanych kwantami, dała początek mechanice kwantowej.

Był promotorem kilku późniejszych sław z dziedziny fizyki, w tym dwóch laureatów Nagrody Nobla (Max von Laue i Walther Bothe). Jako jeden z pierwszych docenił teorię względności Einsteina i będąc rektorem Uniwersytetu Berlińskiego sprowadził go na tę uczelnię. W 1918 roku został laureatem Nagrody Nobla. Od lat 20. XX wieku Planck uchodził za największy autorytet w dziedzinie fizyki w Niemczech i piastował wiele czołowych stanowisk w towarzystwach naukowych swego kraju (m.in. w Cesarskim Towarzystwie Naukowym przemianowanym później na Towarzystwo Maxa Plancka). 

Foto: wikipedia.org
Od lewej: W. Nernst, A. Einstein, M. Planck, R.A. Millikan i von Laue / fot. wikipedia.org
Słowa kluczowe (tagi):