Receptor słodkiego smaku wspiera przyswajanie glukozy
Receptory znajdujące na w kubkach smakowych nie służą tylko informowaniu nas o tym, jaki pokarm znalazł się w naszych ustach. Naukowcy zajmujący się zapachem i smakiem dowiedli, że receptory słodyczy są też pierwszym sygnałem dla naszych wewnętrznych organów, który pozwala im przygotować się na sprawniejsze przyswajanie glukozy.
Kubki smakowe znajdujące się na języku informują nas o różnych smakach potraw, dzięki czemu wiemy, co znajduje się w pożywieniu – czy jest świeże, czy zepsute, czy jest bogate w ważne energetycznie, ale niebezpieczne w dużej ilości cukry, czy zawiera potrzebne nam do życia minerały. Nikogo nie trzeba przekonywać jak istotną rolę w naszym życiu odgrywają cukry. Dawkowane w odpowiedniej ilości i formie zapewniają nam energię niezbędną do codziennej aktywności. Kiedy zaczniemy z nimi przesadzać, prowadzą do komplikacji zdrowotnych, otyłości i innych niebezpiecznych chorób. Dlatego cenimy nasze kubki smakowe, które pozwalają podejmować nam rozsądne decyzje, ale też cieszyć się smakiem – organizm nauczył się nagradzać nas przyjemnymi odczuciami, kiedy jemy bogate w cukry posiłki.
Okazuje się jednak, że znajdujące się w kubkach smakowych receptory oddziałują nie tylko na nasze samopoczucie i świadome odczucia. Badacze z Monell Center – amerykańskiej instytucji zajmującej się badaniem smaku i zapachu – dowiedli, że receptory słodkiego smaku wpływają także na metabolizm glukozy, a więc na to, jak nasz organizm radzi sobie z przyswajaniem cukru. To ważne odkrycie dla zrozumienia tego, jak działa jeden z najważniejszych, codziennych procesów w naszym ciele. Szczególnie istotne może się okazać przy leczeniu takich zaburzeń metabolicznych jak cukrzyca.
Wyniki badań opublikowano w artykule „ Activation and inhibition of the sweet taste receptor TAS1R2-TAS1R3 differentially affect glucose tolerance in humans” w czasopiśmie PLOS ONE.
Przedmiotem zainteresowania badaczy były receptory słodkiego smaku TAS1R2 i TAS1R3, wytwarzane przez geny o takiej samej nazwie. Wiadomo, że aktywacja receptorów i metabolizm glukozy współwystępują, ponieważ w obu uczestniczy ten sam aktywator, ale nie mamy wiedzy, czy mają na siebie wpływ, czy po prostu oba procesy wiąże obecność cukru. Zadaniem zespołu badawczego było więc sprawdzenie, czy sama aktywacja receptorów ma przełożenie na metabolizm glukozy.
Żeby to zrobić, badacze użyli dwóch substancji: sukralozy (niekalorycznego słodzika, syntetycznej pochodnej sacharozy) i laktyzolu (soli sodowej, niwelującej słodkie smaki), które zmieszali z glukozą i podali badanym osobom w płynnym posiłku. Pierwsza z substancji jest dla receptorów słodkiego tak zwanym agonistą, czyli substancją aktywującą ich działanie. Druga, przeciwnie, jako antagonista blokuje działanie receptora. Jednocześnie, obie mają taką samą właściwość – nie są trawione przez nasz organizm, a więc same w żaden sposób nie wpływają na procesy metaboliczne.
Osobom, które uczestniczyły w badaniach dwukrotnie zmierzono poziom insuliny – przed i po wypiciu płynnego posiłku zawierającego glukozę i drugi składnik (lub tylko glukozę, w grupie kontrolnej). Wyniki pokazywały wyraźną korelację – sukraloza przyspieszała wzrost poziomu insuliny w osoczu, a laktyzol spowalniał ten proces. Sygnał z receptora miał więc wpływ na to, czy zostanie uruchomiony proces przyswajania glukozy.
Informacja z receptorów – które nie znajdują się tylko na języku, ale także w kolejnych miejscach układu pokarmowego – trafia do narządów regulacyjnych, takich jak trzustka. Najwyraźniej dzięki tym sygnałom wiedzą one jak powinny zareagować.
Badacze uważają, że lepsze zrozumienie procesu, który opisali mogłoby pomóc opracować sposoby na lepsze radzenie sobie z glukozą przez organizmy mające z tym trudność.
Badania: Matthew C. Kochem et al, Activation and inhibition of the sweet taste receptor TAS1R2-TAS1R3 differentially affect glucose tolerance in humans, PLOS ONE (2024). DOI: 10.1371/journal.pone.0298239
Opracowano na podstawie artykułu Sweet taste receptor affects how glucose is handled metabolically by humans opublikowanego na portalu MedicalXpress.
