Przystanek nauka - portal Uniwesytetu Śląskiego w Katowicach

Między 23 tys. a 21 tys. lat temu ludzie przeprawiali się przez błoto wzdłuż brzegu jeziora w dzisiejszym Nowym Meksyku. Szli w małych grupach, pozostawiając po sobie ślady stóp. Naukowcy prowadzący tam badania wskazują, że ślady te stanowią najsilniejszy obecnie dowód na to, że ludzie dotarli do Ameryk w połowie ostatniej epoki lodowcowej, czyli tysiące lat wcześniej, niż dotąd sądziło wielu archeologów.

Podczas maksymalnego zasięgu ostatniej epoki lodowcowej, między ok. 26,5 tys. a 19 tys. lat temu, ziemia połączyła tereny Alaski i obecnej Rosji, umożliwiając ludziom osiedlenie się w obecnie w większości zatopionym regionie zwanym przez archeologów Beringią. Lodowce pokrywały jednak znaczną część Kanady, blokując dalszą drogę na południe do regionu, który dziś nazywany kontynentalnymi Stanami Zjednoczonymi i dalej. Dotąd archeolodzy sądzili, że pierwsi ludzie przybyli do Ameryk, przechodząc przez korytarz, który otworzył się między lodowcami około 13,5 tys. lat temu. W ostatnich jednak dziesięcioleciach dane z wielu miejsc sugerowały, że ludzie byli w obu Amerykach co najmniej 16 tys. lat temu, co skłoniło wielu badaczy do podejrzeń, że pierwsi przybysze ominęli barierę lodowcową, podróżując łodziami wzdłuż wybrzeża Pacyfiku.

Trzeba wspomnieć także o grupie badaczy, którzy wskazują na jeszcze starsze daty, ale ich badania wydają się kontrowersyjne. Na przykład w zeszłym roku w „Nature” argumentowano, że ludzie pozostawili artefakty w górskiej jaskini w Zacatecas w Meksyku co najmniej 27 tys. lat temu. Wielu archeologów wątpi jednak, że popękane skały, które tam znaleziono, były kamiennymi narzędziami.

Ślady stóp to całkowicie inny poziom dowodów. Są niezaprzeczalnie pozostawione przez człowieka. 

Przez lata badań terenowych w Parku Narodowym White Sands w Nowym Meksyku naukowcy odkryli tysiące śladów pozostawionych przez ludzi i zwierzęta wokół wyschniętego dna jeziora, w tym wymarłą megafaunę, taką jak mamuty i leniwce naziemne. Nowy artykuł, opublikowany 24 września 2021 roku „Science”, skupia się na 60 ludzkich odciskach stóp znalezionych w siedmiu warstwach osadów. Opierając się na rozmiarach odcisków, należy sądzić, że większość z nich pozostawiły nastolatki i dzieci, które być może przychodziły tu po wodę lub po prostu spędzały tam czas na zabawie.

Aby dowiedzieć się, ile lat mają te ślady, naukowcy zastosowali metodę datowania radiowęglowego na nasionach osadzonych w kilku warstwach ziemi między odciskami stóp. Datowanie określiło wiek nasion od około 23 tys. do 21 tys. lat, czyli w okresie szczytu zlodowacenia. Jeśli ślady są tak stare, ludzie musieli dotrzeć do obu Ameryk, zanim pokrywy lodowe zablokowały drogę, co oznacza, że ​​tak wczesna podróż lądowa byłaby możliwa. Oczywiście istnieje możliwość, że nasiona są starsze niż odciski stóp, ponieważ uległy erozji ze starszych osadów, a następnie zostały przesiane do błota, które wykopał zespół naukowców. Aby zweryfikować tę opcję, badacze zamierzają spróbować datowania optycznie stymulowaną luminescencją (OSL) – techniki stosowanej do datowania minerałów. Metoda powinna ujawnić, kiedy ziarna kwarcu były ostatnio wystawione na działanie światła, czyli aż do chwili zakopania osadu wokół odcisków stóp.

Jak dotąd zespół nie znalazł żadnych artefaktów, które mogłyby rzucić światło na kulturę ludzi, którzy pozostawili te ślady. Kim Charlie, członek społeczności Pueblo of Acoma w Nowym Meksyku, a także jeden z odkrywców śladów, zauważa, że istnienie odcisków ludzi wraz z śladami wymarłej megafauny, takiej jak wielbłądy, rzuca nowe światło na fakt, że w języku Acoma istnieje słowo „wielbłąd”.

Opracowano na podstawie: 
Human footprints near ice age lake suggest surprisingly early arrival in the Americas