Prawo a nowe technologie
Postęp technologii informatycznych i biomedycznych, ewolucja myślenia o standardach w dziedzinie etyki , postęp społeczny, stawiają nowe wyzwania przed prawem i prawnikami.
W niniejszej pracy młodzi naukowcy oraz studenci postanowili zmierzyć się z tymi wyzwaniami, przedstawiając ustalenia w tej materii w szesnastu krótkich esejach. Spektrum podjętych problemów jest bardzo szerokie. Autorzy postawili bardzo interesujące pytania m.in. o sposoby wykorzystania sztucznej inteligencji w prawie, możliwość opodatkowania robotów, czy o to w jaki sposób powinny być realizowane prawa człowieka wobec oczekiwanych radykalnych przemian istoty ludzkiej związanych z rozwojem nowoczesnych technologii oraz inżynierii genetycznej i wizji powstania postczłowieka. W tekstach zostały poruszone także m.in. problemy wykorzystania diagnostyki preimplatacyjnej, chmur obliczeniowych, dronów czy zagadnienie kryptowalut. Sformułowane konkluzje mogą rodzić zaniepokojenie. Prawodawca dostrzega konieczność zmian w prawie wynikających z rozwoju nowych technologii, jednakże rzeczywistość pozaprawna zmienia się znacznie szybciej niż prawo. Rozwój nauki zmusza zatem prawników do zastanowienia się nad potrzebą rewizji tradycyjnego sposobu myślenia o prawie i jego stosowaniu. Nauka prawa, prawnicy i sam prawodawca muszą zerwać ze złudzeniem „doskonałości prawa” i stawić czoła wyzwaniom, które rodzą nowe technologie, zanim rozdźwięk pomiędzy światem prawa, a światem rzeczywistym osiągnie tak poważne rozmiary, iż może to godzić w fundamenty na których opiera się porządek prawny. Praca ma charakter naukowy, lecz jest ona napisana zrozumiałym językiem. W związku z tym jest ona skierowana do szerokiego kręgu odbiorców, w tym osób nie zajmujących się nauką prawa, które są zainteresowane rozwojem nowych technologii.
Sławomir Tkacz, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W 2001 roku obronił rozprawę doktorską Klauzula sprawiedliwość w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, która otrzymała pierwszą nagrodę w XXXVII konkursie organizowanym przez „Państwo i Prawo” na najlepszą pracę doktorską z dziedziny nauk prawnych. Stopień doktora habilitowanego nauk prawnych uzyskał w 1015 roku. W latach 2003–2006 odbył aplikację prokuratorską. Wpisany na listę adwokatów Okręgowej Rady Adwokackiej w Katowicach. Od 2007 roku współpracuje z Biurem Rzecznika Praw Obywatelskich. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się m.in. na teoretyczno-prawnych problemach wynikających z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, zagadnieniach wykładni prawa, argumentacji prawniczej oraz problematyce zasad prawa; autor kilkudziesięciu publikacji naukowych w tym m.in. monografii O zintegrowanej koncepcji zasad prawa w polskim prawoznawstwie (Od dogmatyki do teorii) (Toruń 2015) oraz Rozumienie sprawiedliwości w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego (Katowice, 2003).
Zygmunt Tobor, profesor zwyczajny doktor habilitowany nauk prawnych, Kierownik Katedry Teorii i Filozofii Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. W latach 2005–2012 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego. Radca prawny wpisany na listę Okręgowej Izby Radców Prawnych w Katowicach, wspólnik kancelarii prawniczej. Specjalista w zakresie wykładni prawa, autor kilkudziesięciu publikacji naukowych w tym m.in. monografii W poszukiwaniu intencji prawodawcy (Warszawa 2013) oraz Teoretyczne problemy legalności (Katowice 1998). Współautor klasycznego podręcznika Wstęp do prawoznawstwa (kilkanaście wydań).