Po pięcioletniej podróży i przebyciu prawie 3 miliardów kilometrów należąca do NASA sonda Juno włączyła hamulce. 5 lipca 2016 roku o świcie naszego czasu Juno wykona manewr wejścia na orbitę polarną wokół Jowisza i wedrze się w gęstą atmosferę Jowisza. Przez rok pozostanie na jego orbicie, aby badać największą planetę Układu Słonecznego.

Juno została wystrzelona 5 sierpnia 2011 roku przez rakietę nośną Atlas.  Jest drugą misją realizowaną w ramach programu New Frontiers. Głównym zadaniem sondy jest badanie pochodzenia i ewolucji Jowisza, co ma przynieść również wiedzę na temat procesów formowania się i wczesnej ewolucji Układu Słonecznego. Juno ma za zadanie ustalić, ile wody i amoniaku jest w atmosferze Jowisza, co pomoże określić, która teoria dotycząca powstania planety jest poprawna (lub może pojawi się nowa teoria). Sonda będzie badała atmosferę Jowisza, w tym skład, temperaturę, właściwości chmur i inne. Stworzy mapę pola magnetycznego i grawitacyjnego Jowisza, ujawniając głębokie struktury planety, będzie analizowała magnetosferę w pobliżu biegunów planety, zwłaszcza zorze – północną i południową, co  powinno dostarczyć nowych informacji o tym, jak ogromne pole sił magnetycznych planety wpływa na jego atmosferę.

Głównym celem Juno jest zrozumienie pochodzenia i ewolucji Jowisza. Pod gęstą powłoką chmur planeta kryje tajemnice fundamentalnych procesów i warunków, które wpływały na  Układ Słoneczny w trakcie jego tworzenia. Przykład tej gigantycznej planety może również dostarczyć wiedzy do zrozumienia innych systemów planetarnych oraz odkrywania planet krążących wokół innych gwiazd. Pakiet instrumentów naukowych, w które wyposażona jest sonda, zbada również stałe jądro planety i zmierzy jego masę.

Sztuczny satelita Jowisza będzie prowadził zaplanowane obserwacje do lutego 2018 roku. Po wykonaniu 37 orbit wokół planety nastąpi deorbitacja i spalenie sondy w atmosferze planety. 

Opracowano na podstawie: 
Juno To Arrive at Jupiter

Sonda Juno na orbicie wokół Jowisza (wizja artystyczna). Fot. NASA/JPL